Wat een gek idee, een covergroep zo hoog op de affiche van een festival zetten. Maar niet iedereen lust natuurlijk Metallica, en de melodieuze kracht van Pink Floyd blijft even aantrekkelijk als ooit. De tent is dan ook drievierden gevuld met bijwijlen erg jong volk. Dat kent, het kan bijna niet anders dan uit de platen van hun ouders, alle werk van Pink Floyd, ook de nummers van voor Dark Side of the Moon. Het krijgt die in meestal zeer lang uitgesponnen versies die de platen verder trouw volgen, inclusief de zwerkende gitaarlijnen. Raar, maar zeer genietbaar, tot en met het daverende slot 'Another brick in the wall' en 'Comfortably numb'.