"Ratata!" Arno is in topvorm. Hij heeft zijn festivalset nog eens uit de kast gehaald, dat betekent dat de ene crowdpleaser de andere opvolgt, van 'Oh la la la' tôt 'Les yeux de ma mere'. Die classics worden afgewisseld met wat recente songs zoals een schuimbekkend 'Mourir a plusieurs' dat, zoals bijna alle liedjes in deze show, naar grote hoogten wordt getild dankzij het krasserige, roteigenzinnige gitaarspel van Geoffrey Burton.

'Putain putain' is een voorspelbaar hoogtepunt - Arno geniet er zichtbaar van wanneer iedereen "k'em een kleintje maar 'k skiet verre!" meebrult - en "Les filles" mag de boel alweer afsluiten, waarop een knettergek volksfeest volgt. Een typische, bovenste beste Arno. (svs)