Een Italiaanse tweeling en een Japanse komen elkaar tegen in New York. Et voilà, Blonde Redhead was geboren. Het klinkt al even onwaarschijnlijk als de muziek die ze maken: dromerig en gelaagd zoals in opener 'Dr. Strangelove' of drammerig en spacy zoals bij 'Spring by summer fall'. En toch klikken beide uitersten mooi ineen.

Is dit een concert voor de meerwaardezoeker? Het geluid gaat alleszins een stuk breder dan wat de meeste op RW geprogrammeerde groepen serveren, onverwachter ook. Jammer dat sommige songs iets te lang blijven steken in een repetitief einde. Het publiek zwelt intussen langzaam aan en ondergaat de muziek met open geest. Al zijn er ook een paar die Blonde Redhead als een ideale soundtrack bij een middagdutje aanzien. Evengoede vrienden natuurlijk. (kld)