Klaxons hebben een probleempje: frontman Jamie ziet er doodziek uit. De man oogt lijkbleek, zweet en puft en loopt te fronsen alsof migraine hem verteert, met de mond open. Halverwege de show verdwijnt hij even achter het drumstel, staat met zijn rug naar het publiek en stommelt weer terug. Hij kijkt alsof zijn maag net is leeggepompt. Eerlijk gezegd: we don't want to know.

Ondanks dat vreemde gedrag spelen Klaxons een vrij goede set. De dolgedraaide Marquee zingt de "ooh-ooh-oohs" van 'Golden skans' loeihard mee en een hallucinant 'Magick' blaast het dak van de tent. De crowdsurfers zijn niet te tellen en Klaxons druipen tevreden af, zij het wat pips. Minder LSD slikken, jongens! (svs)