Terwijl de Heideroosjes op het grote podium voor springerige herrie zorgen, pakken die van The Bravery het iets zwaarmoediger aan. 'Time won't let me go' zingt zanger over zijn verloren tienerjaren.

Stemvast klinkt hij niet altijd en vooral tijdens de hoge noten ontspoort het al eens. Die ijle stem blijkt ook de achillespees van de band te zijn. Vaak is het zoeken naar de zanglijn tussen de gitaren, en dat gaat vooral ten koste van de refreinen.

'An honest mistake' geeft het concert halverwege een boost en de hele Marquee veert mee op de discoritmes. The Bravery heeft duidelijk een aanhang, zo blijkt. Toch zou de groep het met dit geluid een pak moeilijker hebben op het grote podium. (kld)